Kardeşlik Seferberliği Milletlerarası İnsani Yardım Derneği (UKABDER), yalnızca Türkiye’de değil, Ortadoğu ve Afrika kıtasında da çalışmalarına devam ediyor. UKABDER gönüllülerinden yardım çalışmalarıyla tanınan ve “Afrika Abisi” lakabıyla bilinen Emre Özdemir, ne kadar uzak olursa olsun, yeterliliğin uzaklık tanımadığını söyledi.
UKABDER, yalnızca Türkiye’de değil, Ortadoğu ve Afrika kıtasında da değerli projeler yürütüyor, sırf kısa vadeli yardımlar değil, kalıcı projelerle hayatların güzelleştirilmesini hedefliyor. Eğitim kurumları, sıhhat merkezleri, ibadethaneler ve su altyapısı üzere projeler, derneğin uzun vadeli planları ortasında yer alıyor. UKABDER çatısı altında yürüttüğü istekli çalışmalarıyla, hem Afrika kıtasında hem de Ortadoğu’da binlerce insanın hayatına dokunan UKABDER gönüllülerinden “Afrika Abisi” lakabıyla bilinen Emre Özdemir, UKABDER’in vizyonunun bir modülü olarak, hem alanda hem de istekli ağında etkin vazife alıyor. Bugüne kadar Afrika’nın farklı bölgelerinde, Ortadoğu’da ve Türkiye’de sayısız yardım tertibine katılan ve gönüllülüğün, yalnızca maddi yardım olmadığını söz eden Özdemir, bir çocuğun başını okşamak, bir annenin sıkıntısını dinlemek, bir yaşlının elini tutmanın da yardımın en değerli hali olduğunu vurguladı.
Afrika’ya, Gazze’ye tekraren gitti, muhtaçlıklarını yerinde gördü
Yıllar içinde tekraren Afrika’ya giderek, oradaki çocukların ve ailelerin gereksinimlerini yerinde görüp, UKABDER’in projelerine şahsen katılan Özdemir, Çad’ın başşehri N’Djamena’da hizmete açılan Darül Ferah Erkek Yetimhanesi, cami, külliye, kız yetimhanesi, Kur’an kursu ve sağlık ocağı üzere projelere de dayanak verdi, yardımlarda bulundu. Ramazan aylarında Gazze’de binlerce şahsa sıcak yemek ulaştıran UKABDER takımında yer alan Emre Özdemir, Mısır’ın İskenderiye kentine yaptığı ziyarette, Gazze’den kaçmak zorunda kalan şehit ailelerine ulaştı.
“Bir yetimhanede doğan sevgi bağı: Zeineb ve kardeşi”
Emre Özdemir, gönüllülük hayatında unutamadığı bir anısını ise şöyle anlattı: “Çok makus kaideler altında bir yetimhanede (Şarika), yetimlere yemek ikramı yapıyorduk. Erkek çocuk yoğunluğu olan bir yerdi; kızlar bir tarafta, erkekler bir tarafta bulunuyordu. Kızlar tarafına geçtiğimde, bir kız çocuğu yerde oturmuş, kucağında 1 yaşında bir bebek vardı. Yanlarına dizlerimin üzerine çökerek ilgilenmeye başladım. Sonradan öğrendim ki abla-kardeştiler ve dünyada birbirlerinden diğer kimseleri yoktu. Ablanın ismi Zeineb’ti. Birinci başta sevilmeye alışkın olmadığı için çok tedirgindi, yüzünde gülümseme yoktu. Tıpkı lisanı konuşamasak da bakışlarımızla anlaştık. Onu yanımdan hiç ayırmadım, kendi kızlarımın yerine koydum. Bu ilgiyi hisseden Zeineb, bana gülümsemeye başladı. Zira kardeşiyle yalnız dünyasında artık onu gören bir ağabeyi vardı. Zeineb ile adeta bir aile olduk. Her gittiğimde kucağından indirmediği kardeşi ve gülen yüzüyle beni karşıladı. Artık çok memnun; ne kadar uzakta olursak olalım, onu düşünen ve onun için çabalayan bir ağabeyi var. Birinci vakitlerde aklıma gelince hüzünlenirdim, artık ise Zeineb’i düşününce içimi tarifsiz bir memnunluk kaplıyor. Maddi yardımların ötesinde, aramızdaki sevgi bağı bizi hayata bağladı. Zeineb, kardeşi ve daha kaçları için çalışmak bana güç veriyor.”
Emre Özdemir nam-ı öteki Afrika Ağabeyi, asıl gayenin insanların kendi ayakları üzerinde durabilecekleri, inançlı ve umut dolu bir hayat kurabilmeleri olduğunu belirterek, ne kadar uzak olursa olsun, yeterliliğin ara tanımadığını da hatırlattı.
Anlık Sivas Haber
