İstanbul Fatih’te dokumacı bir aileden gelen 77 yaşındaki Abdullah Yurtsever, emekli olduktan sonra küçükken ailesinde gördüğü dokuma tezgahlarının minyatürlerini kurduğu atölyesinde yapmaya başladı. 15 yılın sonunda ise 25 yapıtla dünyadaki tek minyatür dokuma koleksiyonunu oluşturdu.
İstanbul’un Fatih ilçesinde yaşayan 77 yaşındaki Abdullah Yurtsever, iş hayatından emekli olduktan sonra bir hobi arayışı içine girdi. Denizli’de ailesi dokumacı olan Yurtsever, 15 yıl evvel dokuma tezgahlarının minyatürünü yapmak üzere yola çıktı. Meskeninin altındaki dükkanda kendine AYS Tezgah Atölyesi’ni kuran Yurtsever, küçükken ailesinin yanındaki dokuma tecrübesi ile dokuma tezgahlarının minyatürünü yapmaya başladı. Birinci denemesinde başarısız olan Abdullah Yurtsever, elektrik, elektronik ve el üretimi her cins gerece olan merakı ve el marifeti sayesinde minyatür dokuma tezgahlarını geliştirdi. Yıllar geçtikçe bu mevzuda ustalaşırken, gerçek dokuma tezgahlarının birebir sistemiyle çalışan minyatür tezgahlar üretti. Klasik 2 ya da 4 çerçeveli ahşap Anadolu tezgahları, mekikli Bursa kara tezgahının gibisi 2 ila 4 çerçeveli tezgahlar, 6 çerçeveli armürlü ve 6 çerçeveli jakarlı olmak üzere 4 ana modelde tezgahları el emeği göz ışığıyla üreten Yurtsever, 15 yılın akabinde 25 eser elde etti. Minyatür dokuma tezgahlarını satmak maksadıyla üretmeyen Yurtsever, dünyadaki tek koleksiyonu oluşturdu. Tamamı el üretimi olan koleksiyondaki her dokuma tezgahı yaklaşık 3 ayda hazırlandı. Pirinç yahut ahşap materyalden yapılan modellerin planı ya da 3D çizimi bulunmuyor. Minyatür dokuma tezgahlarına çeşitli ülkelerdeki dizayncılar, teknik okullar, dokuma fabrikaları, dokumacılık firmaları üzere çeşitli mecralar ağır ilgi gösteriyor.
“Benim kökenim dokumacı”
Minyatür dokuma tezgahlarını el emeğiyle üreten Abdullah Yurtsever, “1948 yılında İstanbul’da doğdum. Denizli Babadağ’lıyım. Annem ve babam dokumacıydı oradan İstanbul’a göçmüşler. Burada uzun süre dokumacılık yapmışlardır. Babaannemin ve annemin dokuma yaptığı el tezgahları vardı, onları gördüm. Vakit içerisinde el dokuma tezgahları kalkıp yerine çağdaş tezgahlar geldiği için babaannemde, annemde dokumacılığa devam edemedi. Çocukluğumda halı dokumaya da çalıştım. Becerebildiğim kadar yaptım. Bunlar benim anılarımda, daima anılarımda var. Sonraki vakitlerde ise oto yedek parçacılığı yaptım, dokumayla de uğraştım ve emekli oldum. Biraz boş gezdikten sonra vaktimi doldurmak için bir şeyler yapmak istedim. Oturduğum yerde düşünürken, bir anda ‘ben dokuma tezgahı yapacağım’ dedim. Ailem dokumacılık yapmadığımı söyleyerek başarılı olamayacağımı söylediler. Lakin benim kökenim dokumacı. Dokumacılığın kentin gelmeyiz” tabirlerini kullandı.
“Yaptım, yaptım bir baktım ki elimde 25 tane makine olmuş”
15 yıl çalışmasının sonunda 25 eser elde eden Yurtsever, “Neticede ben bir atölye yaptım kendime, bir tek matkapla başladım. Vakit içerisinde bunları çoğalttım. Birinci makinemi uzun uğraşlar sonucunda yaptım lakin doğal birinci denemem çalışmadı. Azmin elinden bir şey kurtulmaz. El maharetimi de bir tarafa koymamamız gerekiyor. İkinci tezgaha başladım. İkinci tezgahta mekiğin gidip gelmesini sağladım. İşte o vakit kendimde bir kapının açıldığını hissettim. Ben artık dokuma tezgahları yapabilirim diye kendime büyük bir inanç geldi. Ondan sonra bu makineleri yapmaya başladım. Otomatik olarak yapıyorum. İki çerçeveli dokuma tezgahı ile başladım. İki çerçeveli bir tezgah yapınca daha fazla ne yapabilirim diye düşündüm. Bunun sonucunda 4,6,8 çerçeveliyi yaptım. En sonunda 10 çerçeveli üzerinde çalışıyorum. Bunun yanında çok daha güç olan jakarlı dokuma tezgahları üzerinde çalıştım. Onlar da çok yıllarımı aldı. Armürlü dediğimiz tezgahları da yaptım. Sonuç de yaptım, yaptım, yaptım bir baktım ki elimde 25 tane makine olmuş. Hepsi değişik model ve geçmiş devir mekikli dokuma tezgahları” halinde konuştu.
“25 tane makine var ve bir müzelik hale getirdim”
Amacının para kazanmak olmadığını ve koleksiyon oluşturduğunu söz eden Yurtsever, “Bunu yapan dünyada da pek kimse yok. İnternette baktığımda iki çerçeveli kolay halini yapanları gördüm ancak benimki kadar düzgün çalıştığını zannetmiyorum. İp dokuyanını da görmedim. 25 tane makine var bir müzelik hale getirdim. Fırsat buldukça bir stant yapma imkanım oluyor. Davet olursa stantlara götürüp, sergiliyorum. Satış işi çok güç. Ben bunları üretip satayım diye çalışmıyorum. Yalnızca hobi olarak yapıyorum. Sene de bir tane satarak başkalarının maliyetini çıkarıyorum. İmali biraz masraflı, değerli bir hobi. Ülkemizde isteyenler çok var ancak ben yetiştiremiyorum. Satış yapardım tahminen lakin o vakit bu türlü bir koleksiyonu yapamazdım. Bir tek model üzerinde çalışıp, seri halde üretirdim. Benim gayem para kazanmak değil. Emekliliğimi kıymetlendirmek ve hobi olarak uğraşmak. Sıhhat için kendimi meşgul etmek için toplumsal faaliyet olarak yapıyorum. Etrafım genişliyor, bana yararını saymakla bitiremem” diye konuştu.
“Çok el emeği göz parıltısı istediği için satmaya kıyamıyorum”
Minyatür dokuma tezgahlarının üretiminin ortalama 3 ay olduğunu belirten Abdullah Yurtsever, “Bugün en kolay bir tezgaha başlasam ortalama 3 ay sürer. Bir jakarlı, armürlü üzere tezgahlar 6-7 ay sürüyor. Yaptıklarım içinde yaklaşık 2 sene sürenler oldu. Yaptıklarımı bugün bir daha yapmak istersem, yapmış olduklarımdan esinlenerek, onlara bakarak yapıyorum zira bir plan yok. Onlar bana aslında bir plan. O yüzden onları satma imkanım da yok. 15 yıldan beri bu işe ömrümü verdim. Emekli olduktan sonra başladım. Emekli olduktan 5-6 sene sonra arayış içindeydim. 77 yaşındayım. Makine yapmak gün geçtikçe, yaş itibariyle zorlaştı. Allah ne kadar kısmet ederse. Bunları satmasına satarım lakin çok el emeği göz ışığı istediği için satmaya kıyamıyorum” dedi.
Anlık Sivas Haber
